ze weet ze is anders en kan er niks aan doen
ze weet dat haar probleem haar terug trekken naar toen
niemand weet wat er gaande is in haar hoofd
alle blikken en leugens worden daar gedoofd
ze weet dat ze hier niet hoort te zijn
ze weet dat ze niet kan leven zonder verdriet en pijn
maar niemand die haar helpen kan
ze staat er alleen voor zonder doel of plan
haar leven is en blijft pik zwart
alsof alles verdwijnt uit haar hart
ze weet hoe huilen moet
maar lachen voelt niet goed
ze heeft pijn die niemand ziet
en haar masker verbercht haar verdriet
niemand die haar ooit zal zien staan
ze heeft het toch altijd al alleen gedaan
het is moeilijk voor haar om echte vrienden te vinden
en die dan ook aan haar te binden
nu valt ze dieper in het dal
en als ze sterf is er niemand die haar missen zal