Lonely on my own
How can I feel
so lonely
while I'm laughing
with my friends?
Everybody happy
so I seem...
Does somebody know
this person
well enough
to look further
than the skin?
They call themselves
a friend
but are they?
It seems to me as
very superficial...
Glad that I've got
2 very special friends,
but they're not here
and I keep feeling
oh so lonely...
Reacties op dit gedicht
| Xanthippe: | Woensdag, maart 13, 2002 20:55 |
| mooi, waarheid... herken mezelf erin ! |
|
| xangelx: | Woensdag, maart 13, 2002 18:25 |
| hey, ik herken mezlef erin, mooi gedicht! angel | |
| Anouck ( Almost me): | Donderdag, maart 07, 2002 10:17 |
| Hey Marthe, Ik ben blij dat ik je kan zeggen dat aan deze eenzaamheid ook een einde komt...I know. En zoals Wim zegt: een heel deel freakjes zijn er voor je... Ik zie je wel op de meeting! Liefs, Anouck |
|
| Wim Meeus: | Donderdag, maart 07, 2002 01:05 |
| Een heel bekend gevoel dat gelukkiglijk tot het verleden behoort sinds enige tijd. Je kan genoeg gedichten over eenzaamheid vinden van mij ... Het is misschien een magere troost maar ook al ben je alleen. Toch blijven sommige personen er voor je. Only a phonecall away ... XXXXX en knuffff Groetjes van Wim |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Toonie | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 06 maart 2002 | ||
| Thema's: | ||