minachtend knikken met neus omhoog
wat lopen ze hard
zich in alle bochten wringend
om bij de eersten te komen
omdat ze denken dan hoor ik erbij
om daarna te vergeten
als ze de top hebben bereikt
hoe het voelt om achteraan te lopen
nog aan de voet van een grote berg
ook die mensen bestaan
die denken ikke en de rest kan stikken
en bij het groeten alleen maar
minachtend knikken met neus omhoog
waarvan je in hun ogen de woorden
ik ben beter dan jij kunt lezen
kom ik zo iemand tegen
dan denk ik alleen maar
wie hoog klimt kan hard vallen
ik ben ik jij bent jij
zo hoog als jij zal ik niet klimmen
dus zal ik als ik val zachter vallen dan jij
christa
slaap lekker freaks
morgen een fijne dag
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Donderdag, januari 10, 2008 11:26 |
| Tonend treffend waar. Liefs, sunset |
|
| - Suus -: | Donderdag, januari 10, 2008 10:51 |
| Het lijkt me nogal eenzaam, zo boven aan de top, ik ben blij met beide voeten aan de grond te staan, waar we elkaar in de ogen aankijken. Mooi punt heb je hier :-) groetjes, Suus |
|
| lommert: | Donderdag, januari 10, 2008 09:53 |
| dit is graag gelezen en waar..goede morgen Christa;) liefs willem |
|
| lexx: | Donderdag, januari 10, 2008 07:57 |
| zo zij het :) xx | |
| ela: | Donderdag, januari 10, 2008 00:56 |
| Hoogartigheid is de bezem in de rug van de minstwaardige. ela |
|
| Windwhisper: | Donderdag, januari 10, 2008 00:37 |
| Zo is het Christina Slaap lekker Lieve groet Cobie |
|
| red one: | Donderdag, januari 10, 2008 00:19 |
| :) heel juist neergezet Christina! Liefs red | |
Over dit gedicht
| Auteur: christina |   
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 10 januari 2008 | ||
| Thema's: | ||