Ik blijf (anorexia)
Ik blijf vallen,
neer in deze puinhoop van mezelf.
Ik blijf wachten,
op die ene oplossing die nooit komt.
Nog nooit voelde het zo koud,
zo donker en alleen vanbinnen.
Ik blijf lopen,
doorgaand op dezelfde manier.
Ik blijf hopen,
dat het licht weer gaat schijnen.
En nog nooit voelde het zo koud,
zo donker en alleen vanbinnen.
Ik blijf leren,
van de fouten die ik maak.
Ik blijf opgeven,
Bang zijnd dat het nooit lukt.
Nog nooit voelde het zo koud,
zo donker en alleen
tot jij in mijn leven kwam.
Je naam?
Anorexia Nervosa...
neer in deze puinhoop van mezelf.
Ik blijf wachten,
op die ene oplossing die nooit komt.
Nog nooit voelde het zo koud,
zo donker en alleen vanbinnen.
Ik blijf lopen,
doorgaand op dezelfde manier.
Ik blijf hopen,
dat het licht weer gaat schijnen.
En nog nooit voelde het zo koud,
zo donker en alleen vanbinnen.
Ik blijf leren,
van de fouten die ik maak.
Ik blijf opgeven,
Bang zijnd dat het nooit lukt.
Nog nooit voelde het zo koud,
zo donker en alleen
tot jij in mijn leven kwam.
Je naam?
Anorexia Nervosa...
Reacties op dit gedicht
| gulle: | Vrijdag, januari 11, 2008 21:12 |
| Heel mooi verwoord en.....blijven vechten!! Waar een wil is is een weg...Ik vond die weg ook na lang vechten! | |
| gulle: | Vrijdag, januari 11, 2008 21:11 |
| black writer of chaos: | Vrijdag, januari 11, 2008 19:56 |
| arme schat! weet dat ik van je hou! you''ve got a special place in my heart. KUSSSSS! |
|
| tweety-ysje: | Donderdag, januari 10, 2008 20:45 |
| meid toch :( het gaat echt niet goed met jou ik wens jou heel veel sterkte xxx | |
Over dit gedicht
| Auteur: *Lucine* | 
|
|
| Gecontroleerd door: benji | ||
| Gepubliceerd op: 10 januari 2008 | ||
| Thema's: | ||