"Ach meisje" zeg je zacht,
terwijl je een enkele verdwaalde traan wegveegd.
"Je hoeft je niet groot te houden"
Ik sluit mijn ogen, en laat me zachtjes heen en weer wiegen.
Vorzichtig neem je de loden last van m'n schouders.
Even mag ik weer dat kleine zijn dat in jouw armen
mag schuilen voor de grote boze wereld.
Zolang ik maar wil.
Net zolang tot ik het weer aankan,
om de jas van volwassenheid weer aan te trekken
en vanuit jouw warme veilige armen de koude buiten wereld
in te gaan.
Terwijl je me nog een laatste kus geeft bij het afscheid,
weet ik ineens zeker dat ik die jas nooit meer noodgedwongen aan hoef te houden.
Ik weet nu waar de kapstok staat.
(Lieve skinny, bedankt voor je liefde, je vertrouwen je aandacht, en vooral voor je geduld. Ik hou van jou!)