Dorheid....?
Dorheid….?
Geblakerd door de zonnestralen
ligt er de dorheid der woestijn
waar ’t leven ’t leven niet kan zijn
zandbak om in te dwalen.
In deze dorheid van ’t bestaan
is hij toen opgetreden
Johannes lang geleden
bond hij de strijd daar aan.
Hij kwam de dorheid daar begieten
zodat het leven groeien kon
vanuit die hemelshoge bron
God zelf kwam op visite !
Hij waste hen met water schoon
het vuile spoelde weg,
men kwam van heg en steg
ieder ontving zijn loon.
Die na hem kwam werd overwinnaar
Gods Zoon , die ’t leven bood
de overwinning op de dood.
Een loot als korenaar.
th
Reacties op dit gedicht
| teun hoek: | Zaterdag, januari 12, 2008 16:31 |
| hans, terwijl ik juist wat wegen baande los van uit de pijn. |
|
| teun hoek: | Zaterdag, januari 12, 2008 16:30 |
| Hans Winter: | Zaterdag, januari 12, 2008 14:19 |
| waar ’t leven ’t leven niet kan zijn houdt ontbering het verhaal heviger gaande, het onthecht mij van al het er tussen staande. hans |
|
| Nummer 127: | Zaterdag, januari 12, 2008 12:02 |
| akelig gedicht Nummer 127 |
|
Over dit gedicht
| Auteur: teun hoek |  
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 12 januari 2008 | ||
| Thema's: | ||