een roos nog bloeide
op zwarte aarde
staat nu een steel
met doornen
op gescheurde grond
daar waar gisteren
de vlinders
nog fladderden
en krekels zongen
bij het dalen van de zon
is het nu stil
maar onder de stank
van de rottende bladeren
woekeren wortels
om de roos van gisteren
opnieuw in volle glorie
te laten bloeien
christa
slaap lekker freaks
morgen een fijne dag
Elenore De Groote: | Zaterdag, februari 16, 2008 01:19 |
Ja, je hebt idd de gave om mensen gerust te stellen. Liefs, Elenore De Groote |
|
The_Secret: | Zondag, januari 20, 2008 09:37 |
dit gedicht doet iets met me.. je schrijft dit zo mooi alsof je me op de een of andere manier gerust stelt?.. | |
lexx: | Dinsdag, januari 15, 2008 08:13 |
Ik mis al twee dagen je gedichten! :) Christa, je kan niet zomaar m''n vast ochtendschema derangeren hé? Daar raak ik ontregeld van! Kus! | |
Quicksilver: | Zondag, januari 13, 2008 13:35 |
Lieve meis wat raak verwoord..groeien doet weer leven!! dank je, doet mij de ogen weer openen.. een fijne zondag liefs,Dicky |
|
lexx: | Zondag, januari 13, 2008 10:54 |
:) uitspruitsels doen weer leven .. |
|
K@trien: | Zondag, januari 13, 2008 09:22 |
Wortels ... niet uit te roeien ... doen na verloop van tijd weer prachtige bloemen groeien ... mooi ! Liefs K@trien |
|
Dirk Hermans: | Zondag, januari 13, 2008 00:26 |
mooi verwoord | |
ela: | Zondag, januari 13, 2008 00:15 |
Dat is het leven in een romantische bui. ela |
|
honingbijtje: | Zondag, januari 13, 2008 00:15 |
Wat een troostend gedicht. Het is prachtig, ik zal het nog menig maal herlezen. liefs honingbijtje |
|
Auteur: christina | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 13 januari 2008 | ||
Thema's: |