Zij lag daar reeds gesnoeid
Zij lag daar reeds gesnoeid
Nog niet eens uitgebloeid
Een te kort aan eerbied
Zo klonk het lente lied
Haar zomer was verknoeit
Door verkrachting besproeit
Die haar een pijn naliet
Vol wanhoop vol verdriet
Dus lag ze daar geboeid
In die haat opgegroeid
Tot de herfst haar los liet
In het wintergebied
Daar waar de as verschroeit
Door je aderen vloeit
In iets dat je herziet
Als een vergeet mij niet
Nog niet eens uitgebloeid
Een te kort aan eerbied
Zo klonk het lente lied
Haar zomer was verknoeit
Door verkrachting besproeit
Die haar een pijn naliet
Vol wanhoop vol verdriet
Dus lag ze daar geboeid
In die haat opgegroeid
Tot de herfst haar los liet
In het wintergebied
Daar waar de as verschroeit
Door je aderen vloeit
In iets dat je herziet
Als een vergeet mij niet
Reacties op dit gedicht
| lockedupheart: | Zaterdag, januari 26, 2008 12:16 |
| intens mooi krijg er echt kippenvel van, zeer herkenbaar liefs |
|
| Just-me: | Maandag, januari 14, 2008 21:19 |
| is super mooi intens xxx |
|
| sunset: | Maandag, januari 14, 2008 08:48 |
| ''t Komt er niet helemaal uit Jean-Paul. Misschien nog eens een keertje herzien. Groetjes, sunset PS: Als ik mag? ''Haar zomer was verknoeiD;''...besproeiD'' = twee maal voltooid deelwoord hier dus met ''d''. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Vermeersch Jean-Paul | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 14 januari 2008 | ||
| Thema's: | ||