wat gebeurt er als je sterft.....
wat gebeurt er als je sterft.....
je grofstoffelijke lichaam, ook wel
voedselomhulsel genoemd is
verbonden via het zilveren koord met
je fijnstoffelijke lichaam: ego, geest ,
denkvermogen en je zintuigen
wanneer je sterft
laat het zilveren koord los
en je grofstoffelijke lichaam
wordt niet meer bestuurd door
het fijnstoffelijke lichaam
het grofstoffelijke lichaam
blijft op aarde achter en
vergaat
je fijnstoffelijke lichaam verandert
niet na de dood
je hoger zelf gaat samen met je geest en
zintuigen naar hogere dimensies
al je vermogens en je karakter-eigenschappen
blijven na de dood voortbestaan
alles wat je ooit hebt ervaren ligt opgeslagen
en als je opnieuw geboren wordt
breng je die vermogens en eigenschappen mee
omdat de geest voortbestaat na de dood
is het voor mij als medium mogelijk geweest
contact te maken met deze geest
en zodoende boodschappen door te geven
aan de levenden
dit contact met overledenen heb ik
vele malen mogen beleven
tijdens sessies met clienten
de overledenen gaven mij hun doopnaam en
enkele kenmerken , zodat degene die
het contact wilde hem/haar kon herkennen
daarna kon men vragen stellen;
niet alle vragen werden beantwoord ,
maar de meeste wel, zodat de 'achterblijvers'
gesterkt konden doorgaan met hun leven
het oproepen van overledenen mag echt niet,
je moet afwachten of iemand zich wil melden,
maar meestal was het verlangen
van de achterblijvers
naar contact met de gestorvene,
voldoende om
het contact tot stand te brengen
overledenen hebben wel degelijk emoties
en leven mee met degenen die nog op
aarde zijn en het aardse deel van hun
bestaan nog moeten afmaken
er zijn echter ook geesten die er
voor kiezen om de aardse sferen
achter zich te laten,
met hen is geen contact mogelijk
of je dit wel of niet gelooft
is uiteraard je eigen keuze,
maar ik wilde graag dit met je delen
mede naar aanleiding
van het gedicht van Klaes: Gene Zijde
(de uitleg over het grofstoffelijk en fijnstoffelijke lichaam is slechts globaal;
de aura bestaat uit vele lagen, maar het voert te ver om dit hier uit te leggen)
namasté en espavo, Anneke
Reacties op dit gedicht
| elze: | Donderdag, januari 24, 2008 22:05 |
| ja anneke,,,,,het is de verbondenheid met ...al wat is...de aardse dingen, het gevoel,,,de dood is geen eindpunt maar een opstapplaats ... laifs elze |
|
| Marousia: | Donderdag, januari 17, 2008 21:12 |
| Heel mooi verwoord. Liefs van Marousia | |
| tulpje: | Woensdag, januari 16, 2008 20:42 |
| mooi onder woorden gebracht graag gelezen liefs en dikke knuffelkus |
|
| doetsi: | Dinsdag, januari 15, 2008 16:00 |
| Helemaal zoals ik het zelf ook ervaren mag en Weet, mooi omschreven, dank je | |
| arie: | Maandag, januari 14, 2008 19:31 |
| Heel herkenbaar anneke... Je beschrijft in mooie zachte woorden het leven (hierna) Voor mij is dit een spiegel waarin ik vaak voelen mag (en weet) Liefs, arie |
|
| Klaes: | Maandag, januari 14, 2008 17:45 |
| Ja Anneke en dit alles word ook in de Bijbel beschreven lees Prediker 12vers 6 en1 Korinthiërs 15:44 er maar op na dank voor je aanvulling,met respect vor ieders mening leafs/klaes |
|
| Dirk Hermans: | Maandag, januari 14, 2008 16:17 |
| laat de overleden in hun rust leven in het paradijs waar de ziel is waar God samen met hen nieuw leven brengt en geeft zoals hij het ons heeft belooft in zijn woord | |
| betty1: | Maandag, januari 14, 2008 14:47 |
| Ik heb jou wel gezocht... en ik vondt het heel fijn om via jou even samen met mijn broer te zijn. nogmaals dank je wel voor dat mooie moment. liefs betty |
|
| Windwhisper: | Maandag, januari 14, 2008 13:23 |
| aan den lijve ondervonden, al zocht ik het niet, jij was diegene die mij ongevraagd het antwoord gaf en sindsdien is er rust gekomen, al blijf ik het eng vinden, maar dat zal ook menselijk zijn de dood heeft toch raadsels en door mijn rk opvoeding in het extreme ja is er altijd een stukje angst blijven hangen lieve groet Cobie en het is goed |
|
| lommert: | Maandag, januari 14, 2008 12:42 |
| het is goed te delen...ook elkaar daar vrij in te laten , er in te geloven of niet..er is meer in dat beleven...dat vermoeden heb ik sterk...maar ik kan er niet bij leven....ben wel een dromer maar zeker realist..mijn Pa zei vaak: niet lulle maar poetsen....ik heb dat ook wel over mij, enigsinds....hoop dat ik dat mag zeggen lieve Anneke... liefs van mij willem |
|
| remie: | Maandag, januari 14, 2008 11:36 |
| zo daar barste een discusie los...het is maar net wat jezelf geloven wil, er is meer tussen hemel en aarde dat weet ik wel maar hoe het zit ben ik niet achter....liefs remie | |
| sunset: | Maandag, januari 14, 2008 11:24 |
| Overtuigen moet en mag je zelfs niet. Maar ik ben een weter en ik onderschrijf jouw sumier delen ten volle. Al behelst deze materie - zoals je zelf al aangeeft - nog heel veel meer. Liefs en knuf, sunset |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Anneke van Dijk-Ploeg | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 14 januari 2008 | ||
| Thema's: | ||