vermist
Beeltenis
van gedragen leed
wanhopig zoekend
opdat men niet vergeet
taal nog teken
verdwenen in de mist
opgeslokt
in onwetendheid
het zoeken
beheerst gedachten
verhindert functioneren
besef van tijd verloren
waar te zoeken
waar te vinden
intense angst
voor vergetelheid
nooit meer rust
voor altijd gevangen
turend naar gezichten
slopende hoop
reist mee door de tijd
Reacties op dit gedicht
| lexx: | Maandag, januari 14, 2008 13:30 |
| Dat heb ik ook lang gedacht; "Waar zal ik gaan om haar te vinden?" soms moet je niet langer vasthouden :) welgeschreven ria .. | |
| Free@Bird: | Maandag, januari 14, 2008 13:17 |
| sterk geschreven ria! liefs, kerima |
|
| Windwhisper: | Maandag, januari 14, 2008 13:16 |
| fictie tja voor toch veel mensen bittere werkelijkheid, je blijft je maar af vragen... | |
| Windwhisper: | Maandag, januari 14, 2008 13:15 |
| ja dat vreet aan je als een dierbaar iemand is vermist, ik weet het, het vreet door, zelfs al leef je verder lieve groet Cobie |
|
| switi lobi: | Maandag, januari 14, 2008 13:08 |
| Rakend... Liefs, switi lobi |
|
| Gert: | Maandag, januari 14, 2008 13:07 |
| Ik vind hem prachtig sterk geschreven Ria. Lieve groet, Gert |
|
| sunset: | Maandag, januari 14, 2008 12:55 |
| Invoelend verwoord en overgebracht. Liefs en knuf, sunset |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Ria -rimpeling- | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 14 januari 2008 | ||
| Thema's: | ||