Waarom ik?
Twee simpele woorden, samen een vraag,
Maar toch is het antwoord niet duidelijk.
Mijn gedachten gaan ‘up en down’.
Ze raken verward en vormen plots samen een knoop.
Ik blijf piekeren over die ene vraag:
‘Waarom ik?’
Terwijl ik die woorden uitspreek,
Rollen de tranen van mijn gezicht.
Dan denk ik:
‘Waarom ik, en niet jij?
Waarom dan en niet gisteren?
Waarom daar en niet hier?
Waarom…’
De tv staat luid en op mijn computerscherm
Staan er 2 mannetjes groen.
Stil wacht ik tot de deur opengaat
En mijn ‘lachende’ ouders binnenkomen.
Maar het enige wat ik te horen krijg is:
‘Woensdag, om 7 uur, opnieuw.’
Terug denk ik,
‘Waarom ik?’
Als ik buiten kijk, zie ik niets nieuws meer,
Alles al ontdekt…
De deur gaat open, en daar zijn ze dan, mijn ouders.
We praten over wat komen zal.
Maar de tijd vliegt.
En opeens, zijn ze weg.
Zonder enig besef.
De computer maakt een geluid…
De mannetjes komen groen en mensen vragen:
‘Hoe gaat het nu?’
Steeds opnieuw en … opnieuw.
Mijn gedachten geraken beetje voor beetje los,
Bij de woorden: ‘Hou van je, I like you,…
Zelfs van mensen die ik amper ken,
Van mensen die achter me staan.
Klokslag 11 uur duik ik mijn bed in,
En terug denk in aan die 2 woorden:
‘Waarom ik?’
Ik pieker en val uiteindelijk, met tranen en één gedachte,
In slaap…Waarom ik?