Oma ik voel je
ik voel je..
ookal ben je er niet meer..
zomaar opeens..
voel ik je aanwezigheid..
niet in zichtbare zin...
maar als een geest om mij heen..
ik luister naar muziek..
en wel nederlandstalig..
dat is wat je er altijd op had staan..
en zong je mee zo zalig..
oma ik voel je..
ookal hoor ik niets..
en zie ik niets..
toch ben je bij me..
om me heen
maar ook in mijn hart..
missen doe ik
nog steeds elke dag..
weet je nog oma..
in de schoolvakanties
op de camping..
toen samen met opa
de lange wandeling
langs het kanaal..
bramen plukken..
en als ik dan terug kwam..
dan had je mijn broodje klaar..
kon ik heerlijk eten
en luisteren naar je gezang..
oma ik voel je..
blijf bij mij
en ga niet weg..
help mij door het leven
lijd mij de weg...
in de nacht van 18-01-08
*lucienne*
Reacties op dit gedicht
| arie: | Donderdag, januari 17, 2008 20:12 |
| ontastbaar is ze bij je en jij weet... Geluksvogel ;) liefs, arie |
|
| Adelaar: | Donderdag, januari 17, 2008 13:48 |
| Zo zal ze immer bij je zijn. Mooi dit hoor. Lieve groet, Ruud |
|
| _Lieverdje_: | Donderdag, januari 17, 2008 06:15 |
| je mist haat en dat zal blijven ze leeft in jou verder weet je ee ouder/grootouder/oma/opa sterft nooit ze is pas dood wanneer iedereen haar/hem is vergeten liefs |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Persoon |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 17 januari 2008 | ||
| Thema's: | ||