zandkorrels
Onze vriendschap was als de woestijn
eerst was het windstil
dan weer woedde er een hevige zandstorm
tot een hevige windhoos ons uit elkaar dreef
en we elkaar uit het oog verloren
Nu, jaren later,
heb ik weer enkele zandkorrels in mn hand genomen
en is er één ding dat ik zeker weet
ik laat ze niet meer zomaar wegglippen
Reacties op dit gedicht
| Floortje123: | Zaterdag, juni 08, 2013 12:35 |
| Wow, herkenbaar! Mooi. | |
| Anastacia: | Dinsdag, augustus 04, 2009 15:04 |
| heel mooi gedicht zo herkenbaar prachtig geschreven groetjes | |
| xavion: | Zondag, mei 04, 2008 14:35 |
| Moge tijdzand tot eeuwige stranden omtovert raken... ;) |
|
| Marousia: | Vrijdag, januari 18, 2008 20:25 |
| Pracht van een gedicht en hou het vast. Liefs van Marousia | |
| lonely 1: | Donderdag, januari 17, 2008 11:54 |
| mooi! niet te hard vasthouden dan blijven de zandkorrels altijd in jouw hand, als je je hand te hard toeknijpt glippen ze weer weg, liefs, hilde |
|
Over dit gedicht
| Auteur: spirit of freedom | 
|
|
| Gecontroleerd door: Anastacia | ||
| Gepubliceerd op: 17 januari 2008 | ||
| Thema's: | ||