Wervelwind
niemand kent jouw zoals je zelf kent
de uitingen van uit je zelf komen van in je zelf
niemand kan mij zeggen in wat ik voel
Het gevoel in mij zelf is een windvlaag
gedragen op de winden,
koesterend in de luwte van een briesje
razend door mij heen in een snelle tempo
Ik alleen kan het dragen in al mijn windstreken
van al mijn gevoelens
doorsneden door harde stoten
gedreven in een zucht van stilte
zwevend in mijn gevoel
dwarrelt als een dartel veertje in de wind
niemand kent mij, zoals ik me zelf ken
Herken ik jou in mij
dan zie ik ons
in de wervelwind van verlangen.
Reacties op dit gedicht
| remie: | Zondag, januari 20, 2008 15:14 |
| ja die moet je dan tegenkomen ....verdomde moeilijk in deze tijd van het jaar, men lijkt in winterslaap....liefs remie | |
Over dit gedicht
| Auteur: n8vlinder | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 20 januari 2008 | ||
| Thema's: | ||