hartendief
De tranen lopen over mijn wangen,
en verdwijnen op de grond.
Waarom moest ik nou zo stom zijn,
en waarom had ik zo'n grote mond?
Huilen is het enige wat ik nog kan,
huilen om jou mijn lief.
Na alles wat er is gebeurd,
ben je nog steeds mijn hartendief.
en verdwijnen op de grond.
Waarom moest ik nou zo stom zijn,
en waarom had ik zo'n grote mond?
Huilen is het enige wat ik nog kan,
huilen om jou mijn lief.
Na alles wat er is gebeurd,
ben je nog steeds mijn hartendief.
Reacties op dit gedicht
| Smoekie: | Donderdag, maart 07, 2002 18:04 |
| soms maak je weleens fouten, hopelijk zullen ze je worden vergeven, je tranen vragen om vergiffenis om die liefde die je zeker en vast trug verdiend heel knap geschreve knuffie *smoekie* |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Ilja | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 07 maart 2002 | ||
| Thema's: | ||