Verlies.
Je stem blijft zich herhalen..
in mijn hoofd..
overal waar ik kom..
zie ik je gezicht voor me..
en ik voel je..
elke nacht wanneer ik alleen..
lig in mijn te grote bed..
mijn dagen zijn leeg geworden..
terwijl alles van jou..
maar bij me blijft..
en me geen moment met rust laat..
Ik zou urenlang willen praten..
als ik zou weten..
dat je me zou begrijpen..
Mijn hele leven aan je vertellen..
als ik zeker zou weten..
dat het je zou interesseerde..
maar ik ben niet meer iemand..
ik ben een nutteloos wrak geworden..
je beeld blijft daar bij...
en verdwijnt maar niet uit je hoofd..
Terwijl ik nog steeds..
onze momenten zie..
in mijn hoofd..
terwijl ik wegdroom..
van onze avonden..
zie jij me als een zieke gek..
de mooie momenten..
vallen weg..
wanneer ik voor jou begin te denken..
en ik kan er niet mee omgaan..
met jou als verlies..
ik voel alleen de brandende pijn..
de ketens van gemis..
die me blijven vasthouden..
prikkende lidtekens..
brengen me verder en verder..
steeds dichterbij het realiserende verlies.
Reacties op dit gedicht
| Br0kEn: | Maandag, januari 21, 2008 11:24 |
| weer een erg droevig maar prachtig gedicht van jou sterkte he meid bevj |
|
| Paiin_*: | Maandag, januari 21, 2008 07:24 |
| Interesseerde = interesseren * | |
| _Lieverdje_: | Maandag, januari 21, 2008 07:21 |
| droevig dit wens je veel sterkte liefs |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Animola_* | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 21 januari 2008 | ||
| Thema's: | ||