FLATS
Flats
Mensen stapelen.
Stukken lucht
in licht gesneden.
Een gekarteld vergezicht.
Muren snijden blikken,
verstikken raamloos
schreeuwende emoties.
Ogen kijken te dichtbij.
Deuren sluiten vrijheid.
Sloten klikken woede.
Verklikken razernij als
ruzie leidt tot averij.
Koude ogen, felle haat .
Stilte in gehorigheid.
Kamers opgedeeld en
ingericht met eenzaamheid.
Privacy in dozen.
Emoties afgekort en
opgeschort voor hen,
die deze ruimten kozen.
WIL MELKER
08/10/2000
Mensen stapelen.
Stukken lucht
in licht gesneden.
Een gekarteld vergezicht.
Muren snijden blikken,
verstikken raamloos
schreeuwende emoties.
Ogen kijken te dichtbij.
Deuren sluiten vrijheid.
Sloten klikken woede.
Verklikken razernij als
ruzie leidt tot averij.
Koude ogen, felle haat .
Stilte in gehorigheid.
Kamers opgedeeld en
ingericht met eenzaamheid.
Privacy in dozen.
Emoties afgekort en
opgeschort voor hen,
die deze ruimten kozen.
WIL MELKER
08/10/2000
Reacties op dit gedicht
