kruis (2)

Net zoals zij hem vermoorde,

gebeurde dat ook andersom.

Woordenstroom, doodgebeten tanden,

afgebrokkeld geheugen, verrot door de toekomst,

gevaren in elke hoek van de lege straat,

geen vader om haar te troosten,

alleen maar leegte in zijn woorden

als hij zijn armen om haar heen sloeg.

Bloed droop van zijn vingers als hij haar vasthield,

zijn alles was zacht en meelevend,

behalve zijn woorden,

zijn omhelzing verstikte haar.

Het kruisje op zijn arm.

Geschreven door

Nemesis

Reacties op dit gedicht

Nemesis vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

Free@Bird:	Maandag, januari 21, 2008 18:23
Ook dit is weer heftig geschreven Nemesis! liefs, kerima

MayadeBij*:	Maandag, januari 21, 2008 18:19
dit roept om een schoonmaakploeg (ik dè regels van het spel niet kennen? wie speelt er dan?! ik zie niets dan leegte, toevallig) EN DREIG ME NOG EENS. BEN JE VAN MIJ.

Over dit gedicht

Auteur: Nemesis
Gecontroleerd door:
Gepubliceerd op: 21 januari 2008
Thema's: [Vaders] [Vroeger/Herinneri]