langzaam rolt ie langs mijn wang...
weer een traan..
Het blijft maar aan de gang,
een natte plek voor me op tafel
Ik kan dit niet meer aan,
ik wil het niet meer zien.
Me gedachten tollen door mijn hoofd,
Als een weggeschoten balletje dat overal op terug ketst.
een tolletje op de stoep,
een grote voet trapt hem weg.
Een slag in mijn gezicht,
'savonds nog gehecht.
een jongen in het bos,
Een duw tegen mijn rug,
Ik kan ni meer uit die gedachten terug.
Mijn kleren uit elkaar gescheurd,
niemand die erom heeft getreurd,
omdat ik niets heb verteld.
Waar kan ik heen gaan dan?
Als het echt niet meer lukt?
Wie houd me tegen als ik niet meer wil?
wie wil mij vinden als ik daar lig?
Wie zal mij nog vergeten?
Niemand omdat er niemand voor me is.