Niemand zal nog om me geven,
niemand zal er dan nog voor me zijn
Ik voel me zo ontzettend klein...
Het kuikentje is dood,
Hoe zal de zwaan reageren...

Ik ben de zwaan,
mijn liefde is dood
Ik weet niet waar ik vliegen moet gaan
Waar kom ik terecht...
Wie heeft mij dat ooit gezegd?

Mijn kuiken is niet meer,
Wat doet dat zeer...
Ik zal het me nooit vergeven
Ik kan er niet meer tegen
Mijn kuiken ging voor,
En ik vocht er voor..

Ze namen het de zwaan af,
Toen ze het begaf,
Ze liet haar hoofdje hangen
Kon het niet vangen...
Er liep een traan langs haar mooie veren
zal mijn kuiken nog eens terug keren?

De zwaan lift haar hoofdje op..
Hou ze tegen, ik wil mijn kuiken, STOP!!!
Maar haar woorden gaan op in lucht
Ze zijn al gevlucht....
Met het jonge dier...
Ze vraagt zich af, wat doe ik hier?

De mooie witte zwaan,
Komt er tegen over te staan...
Tegen het zware weer,
En iedere keer,
Wacht ze op het kuiken,
Maar steekt steeds weer haar kopje onder,
Ze kan niet meer zonder...

Waar is ze heen gegaan,
Die mooie witte zwaan?
Nu is ze zwart,
en diep in haar hart,
Wacht ze nog steeds,
Maar ookal weet ze reeds,
Dat het niet terug zal keren,
blijft ze proberen....