seizoenen missen
herfst speelt met zomer
terwijl de lente wacht
tot ze toegedekt wordt
met het witte winterdeken
wie stil blijft staan bij het verleden
en wacht op het onmogelijke
mist degene die naast hem staat
terwijl de lente wacht
tot ze toegedekt wordt
met het witte winterdeken
wie stil blijft staan bij het verleden
en wacht op het onmogelijke
mist degene die naast hem staat
Reacties op dit gedicht
| lommert: | Woensdag, januari 23, 2008 22:21 |
| hoe indringend je laatste strofe en zo waar... liefs willem |
|
| Artifex: | Dinsdag, januari 22, 2008 20:52 |
| Rakend gedicht... Liefs, Artifex. |
|
| Gert: | Maandag, januari 21, 2008 20:34 |
| Mooi en sterk!~ Liefs, Gert Ps; Bedankt voor je mooie, rakende reactie bij mijn gedicht!:D |
|
| ~~~eilahtan~~~: | Maandag, januari 21, 2008 20:28 |
| mooie woorden heb je hier neer gezet knuf nathie |
|
| Dominique Janssens: | Maandag, januari 21, 2008 20:08 |
| mooi, Dominique | |
| Marousia: | Maandag, januari 21, 2008 19:08 |
| Stilstaan is geen vooruitgang, wachten heeft geen zin is verspilde tijd, die je anders kan benutten, dus je hebt gelijk. Liefs van Marousia | |
