Uit mijn dagboek 7
Ik schrijf dit juist voor ik ga slapen.
Het groeten is nu juist voorbij.
Zoals ik al verwachtte en beschreef
in mijn vorige gedicht.
Deze man was onherkenbaar.
Veel verdriet was er te zien
maar ik stond er onbewogen bij,
ik moest wel kijken,
vriendelijk maar zonder emotie vanbuiten.
Verdriet had ik niet maar mijn gedachten
draaien ongemerkt op volle toeren.
Hard ben ik en zo kom ik ook over.
Lichamelijk ben ik al zeker niet,
voor mij geen knuffels en tranen.
Toelaten doe ik niet,
soms vind ik mezelf zo....
gevoelloos hard voor andere mensen
maar vanbinnen voel ik mee,
ik kan het niet uitleggen.
Flirten met de dood?
Neen dank je,
Je praat erover, je schrijft erover maar nooit
sta je er bij stil, het lijkt iets onwezenlijk, iets onbegrijpbaar.
Ze lijkt bij mij zo veraf maar het is een veraderlijke kuil.
Waarom komt er aan alles een einde.
Wat heeft het dan zin?
Een huis kopen dat je dan toch terug moet afgeven.
Het doemdenken, daar wil ik niet aan meedoen
maar op zulke momenten
voel ik me zo verloren.
Koud
verloren
onwezenlijk
gevoelloos
verwarring
Alles wer eens op een rijtje zetten
en eens rustig slapen zal me goed doen.
bedankt om dit te lezen
want het is weer een lang verhaal.
---slaapwel in het geel---
Reacties op dit gedicht
| kerima ellouise: | Maandag, januari 21, 2008 23:02 |
| de verwarring en het onwezenlijke laten de buitenkant verstommen terwijl het vanbinnen antwoorden zoekt... sterkteknuffel ! liefs kerima ellouise |
|
| Roo$je: | Maandag, januari 21, 2008 22:02 |
| Ieder heeft zijn eigen gevoelens, en de 1 kan het beter tonen dan de ander. Ieder gaat met gevoelens om op zijn eigen manier. Dit doe je ook door deze woorden neer te schrijven! Dikke knuffel voor jou... With lots of Love, Kus |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Yellow | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 21 januari 2008 | ||
| Thema's: | ||