zelfs mijn denken
licht kan dagen niet meer scheiden
tafel, stoelt vervloeit tot schijn
’k wil het maanlicht nooit meer kennen
- zie slechts autolichten branden
hoe zij één na één verflauwen -
plaats en tijd en doel verdwijnen
’t avondzwart met bittere steek
wil zich met de nacht nu mengen
sterren die in plassen deinen
en mijn denken geldt slechts jou.
sunset 22-01-2008
Reacties op dit gedicht
| Free@Bird: | Dinsdag, januari 22, 2008 17:31 |
| Wauw, erg mooi deze liefs, kerima |
|
| roosjerood: | Dinsdag, januari 22, 2008 16:41 |
| stilmakend mooi | |
| Quicksilver: | Dinsdag, januari 22, 2008 15:04 |
| ik word hier stil en klein van.. liefs,knuffff Dicky |
|
| lonely 1: | Dinsdag, januari 22, 2008 11:09 |
| stil gelezen, zo mooi! liefs en knuffel, hilde |
|
| Windwhisper: | Dinsdag, januari 22, 2008 11:07 |
| Stil worden gelezen. ik voel je betrokkenheid Lieve groet Cobie Goede morgen Sunset Ingo de zon die schijnt, zag je het? |
|
| m.k.: | Dinsdag, januari 22, 2008 10:10 |
| heel mooi... sunset,...jij bent hieral een tijdje,...weet jij wat er met glittergirly gebeurt is?als ik haar zoek staat er geen gecontroleerde gedichten,... |
|
Over dit gedicht
| Auteur: sunset | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 22 januari 2008 | ||
| Thema's: | ||