Ongekende schoonheid

Laat haar veilig zijn,
Laat haar niks overkomen,
Want zonder haar,
Is de wereld grijs
En kil,
Zoals die eens was
In de tijd voor haar

Eenzaam en verloren
Doolde ik toen door de wereld,
M’n hart stukgeslagen,
Op de rotsen van ’t leven
Totdat zij kwam
En de stukjes hart
Bij elkaar zocht
En het in elkaar zette
En de wereld liet bloeien
In ongekende schoonheid

Een verwelkende bloem,
Werd een roos in volle bloei
Een kapotte roeiboot,
Werd een zeilschip van weleer
Toen zij kwam
En m’n hart liet bloeien
In plaats van bloeden

En daarom,
Wil ik haar niet kwijt,
Daarom,
Geef ik mijn leven liever
Dan haar te zien sterven
Daarom,
Wil ik haar bij me,
Niet alleen daarom,
Vooral omdat
Ik van d’r hou