En dan weet je gelijk weer
En dan weet je gelijk weer wie je bent
als je dan zo naast me staat
en niets weet om te zeggen.
En dan weet je gelijk weer waar je staat
zo samen in de regen
en ineens ben je niet meer
En dan weet je gelijk weer wat je was
een herinering aan vroeger
de herinering vervagend maar nog steeds heden
En ik weet ook wel dat je voor mij niet kan kiezen
ik ben je meisje niet, en daarmee stopt het al
maar ik wil je zo graag, mijn ventje noemen
Het is juist het idee van het jou niet krijgen kunnen
wat je zo onaantastbaar maakt
wat je zo verleidelijk maakt, en ik weet niet
waar je nu staat in mijn leven.
als je dan zo naast me staat
en niets weet om te zeggen.
En dan weet je gelijk weer waar je staat
zo samen in de regen
en ineens ben je niet meer
En dan weet je gelijk weer wat je was
een herinering aan vroeger
de herinering vervagend maar nog steeds heden
En ik weet ook wel dat je voor mij niet kan kiezen
ik ben je meisje niet, en daarmee stopt het al
maar ik wil je zo graag, mijn ventje noemen
Het is juist het idee van het jou niet krijgen kunnen
wat je zo onaantastbaar maakt
wat je zo verleidelijk maakt, en ik weet niet
waar je nu staat in mijn leven.
Reacties op dit gedicht
| tweety-ysje: | Dinsdag, januari 22, 2008 13:48 |
| oei veel pijn, verdriet in geschreven en een sprakeltje hoop er ingewezen! blijf in jezelf geloven | |
Over dit gedicht
| Auteur: Juudtt | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 22 januari 2008 | ||
| Thema's: | ||