Een lange herfst
De zomer
die was als een herfst
zonnestralen
als vallende bladeren
ik probeerde het onmogelijke
de zon te verhinderen
onder te gaan
ik kijk je aan
en probeer te ontlokken
een glimp van passie
van koestering
als zand stroomde je weg
tussen mijn
machteloze handen
en met iedere zandkorrel
rolde er een traan
langs de binnenkant
van mijn hart
alsof ik wist
wat ik nu weet
voelde
wat ik nu voel
de zon ging onder
met mij
de nacht kwam
en is lang
en koud
ooit
is er weer lente
ooit
is deze winter
voorbij
R
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Phagos |  
|
|
| Gecontroleerd door: Anastacia | ||
| Gepubliceerd op: 22 januari 2008 | ||
| Thema's: | ||