een lief klein vlindertjje
zit eenzaam op een vuurrode roos
het vlindertjje is aan het denken
aan de dag
dat ze voor het vertellen koos
het vlindertjje vertelde aan haar vriendinnen
hoe ze zich voelde
maar niemand begreep
wat het vlindertjje bedoelde
ze lieten haar gewoon vallen
op deze vuurrode roos
sindsdien zit ze hier
zo verdrietig en boos
nu is het kleine vlindertjje
te zwak om weg te vliegen
naar een een betere plek
ook al zegt een lief stemmetje
in haar hoofd :
vertrek lief klein vlindertjje ,
vertek
maar haar fijne vleueltjes
kunnen het niet aan
dus blijft ze hier maar zitten
en hoopt ze
dat het verdriet
ooit weg zal gaan
opeen sleurt de wind haar mee
weg van al haar pijn en verdriet
het kleine vlindertjje zweeft mee
als een zwevend vlindertjje
want terug vliegen kan ze niet ...