Wenende rivieren
Wenende rivieren
waar zonloze rivieren wenen
vallen golven in diepte
ze is slapende in een diepe slaap
ik wil haar niet ontwaken
geleid bij een enkele ster
komende van verre
zoekende naar schaduwen
als haar enig plezierig lot
verlatende de morgendauw
in rozenkleuren
korenvelden ver
achterlatende
ze verkoos het twilight
koud en loom
en waterbronnen
door slaap als gezien door een gesluierde waas
ze ziet de luchten zo bleek
En lijkt zo verdrietig te luisteren
naar de songs der vogels
ze ziet nimmer meer het schone land
waar het koren al bloeiende is
rijpend graan
op heuvels
immer zal zij slapen
opdat pijn niet is te voelen
met gevouwen handen
voelt zij zelfs niet de regen
zacht vloeiende
als woorden in een gebed
Marousia met liefs
Reacties op dit gedicht
| elze: | Woensdag, januari 23, 2008 20:21 |
| mooie woorden .. samengaan in de stilte,,,prachtig gedicht ...[ ik ben de laatste tijd wat afwezig en ook op de freaks laifs elze |
|
| doetsi: | Woensdag, januari 23, 2008 00:32 |
| Bijzondere woorden zetten tot denken aan, dank je | |
| Peter van Tiel: | Dinsdag, januari 22, 2008 22:31 |
| Mooi om te lezen, al begrijp ik het nog niet. Misschien na een tweede of derde keer en met wat fantasie. Maar samen met die mooie foto is het weer een schitterend geheel. Slaap lekker. Liefs, Peter. |
|
| Quicksilver: | Dinsdag, januari 22, 2008 22:26 |
| in diepe bewondering gelezen en her gelezen.. Ik ben er stil van..Zo intens mooi en zacht/waardevol!! Dank je voor dit moois.. liefs,knuffff Dikke kuzzzz...Dicky |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Marousia |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 22 januari 2008 | ||
| Thema's: | ||