Het wassen
Zij lacht, zij lacht
trekt zich door mij huilt zich door mij zij lacht
de nacht.
Hoe teer haar lijf,
haar armen uitgestrekt naar mij zij lijkt
mijn bloed
vecht zich een weg
het wassen van al wat ze was gaat niet
voorbij.
Ik vind haar niet waar eindigt zij.
Reacties op dit gedicht
| Het Gejefte: | Woensdag, februari 20, 2008 07:47 |
| inderdaad, ik zou zelfs zeggen: moooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooi ! | |
| Hannepon: | Vrijdag, januari 25, 2008 12:00 |
Moooooooi |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Zilke | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 22 januari 2008 | ||
| Thema's: | ||