verslaafd aan liefde
een pluche sofa
rood
om half twee ‘s nachts in ’t trappenhuis
en meer dan honderd dagen later
is zij dat?
overdressed?
zij danst
en tijd blijft staan
in ’t blanke wit
een ruimteloze eindigheid
en dan nog ’t kleine zwarte van haar schoot
open gesprek spiegelt de ziel
esthetische ogenblikken
als galerij van veelvoud
emoties
levensgezellin.
sunset 23-01-2008
Reacties op dit gedicht
| doetsi: | Woensdag, januari 23, 2008 22:03 |
| Ach, wat zou het heerlijk zijn als ook ik een rood pluche sofa koesterde, mijne is diep donker rood leer, jammer, haah.Mooit dit | |
| Jan van Dord: | Woensdag, januari 23, 2008 19:24 |
| Weer een mooi gedicht !! jan |
|
| Quicksilver: | Woensdag, januari 23, 2008 12:38 |
| Hmm verslaafd wil ik niet zeggen.. Maar hou heel veel van de liefde!! Ook in zijn algemeen..Bijzonder mooi geschreven.. liefs, knuff Dicky |
|
| lonely 1: | Woensdag, januari 23, 2008 10:13 |
| ja, op die zwartwit foto''s zie je natuurlijk niet dat die sofa rood is, maar ik denk dat die rood was:) liefs, hilde |
|
| lonely 1: | Woensdag, januari 23, 2008 10:11 |
| dit doet mij een beetje denken aan die oude zwartwit foto''s van schaars geklede dames op rode sofa''s, en van diezelfde dames dan heel mooi opgekleed die dansten met een man voor geld, mss ben ik volledig fout, maar ik ben wel zeker dat ik het mooi vind, liefs, hilde |
|
Over dit gedicht
| Auteur: sunset | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 23 januari 2008 | ||
| Thema's: | ||