de man die het heden niet kon vatte
hij stond op de grond
maar toen hij vatte
de tijd niet te bevatten
bevond hij zich reeds verder
hij keek om zich heen
en voelde zich alleen
hij smeet een muntstuk de lucht in
en bevond zich weer bij het begin
het verschil was het geld
geld geef je weg
maar zelf wil je zo lang mogelijk blijven
toen de cent weer op de aarde viel
was hij al even overleden
maar toen hij vatte
de tijd niet te bevatten
bevond hij zich reeds verder
hij keek om zich heen
en voelde zich alleen
hij smeet een muntstuk de lucht in
en bevond zich weer bij het begin
het verschil was het geld
geld geef je weg
maar zelf wil je zo lang mogelijk blijven
toen de cent weer op de aarde viel
was hij al even overleden
Reacties op dit gedicht
| Quicksilver: | Woensdag, januari 23, 2008 13:15 |
| is een overdenking waard..zeer nadenkend geschreven.. Mooi dat is waar liefs van mij Dicky |
|
| lommert: | Woensdag, januari 23, 2008 12:19 |
| patroon doorbreken?..en niets blijft zoals het is...nu aangenaam te lezen...zekers;) stevige groet willem |
|
| Windwhisper: | Woensdag, januari 23, 2008 11:45 |
| ik houd van de langere, dan kan ik je zoeken maar ook dit verhaal gedicht laat zien dat je weet ,hoe het de mens op de aarde vergaat.... Goede morgen groetekes vanuit Den Haag Cobie |
|
| Fairouz: | Woensdag, januari 23, 2008 11:37 |
| Zo, zo kort ben ik ze van je niet gewend. Ook moest ik er dit keer goed over nadenken. Fijne dag !! groeten Fairouz |
|
| lexx: | Woensdag, januari 23, 2008 11:36 |
| nu zijn ze aangenaam om te lezen. Je vertelt in een geringer aantal woorden, eenzelfde verhaal als die wijdlopige teksten (waar menig lezer in is verdwaald en nooit meer is teruggevonden hé?) :) goed gedaan! | |
Over dit gedicht
| Auteur: Nummer 127 | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 23 januari 2008 | ||
| Thema's: | ||