Het onbekende
Het onbekende
16 Januari 2008
in de stilte van de nacht
en de rust van het donker
klopt mijn hart wild
van eenzaamheid en verlating
door hen die mij ooit liefhadden
toen getekend met onschuld
en puurheid
herkennend aan een lach
die de mijne niet leek te zijn
nu ik vrij ben en ongeremd
lijkt mijn lot onzichtbaar
en toekomst ver weg
wij, wij zijn vervreemd
en uiteen gegroeid
ondanks onze bloedverbinding
ben ik onzichtbaar voor jullie
Reacties op dit gedicht
| Lianne van Kesteren: | Vrijdag, februari 15, 2008 18:36 |
| Lianne, ik hoop dat het fantasie is wat je zegt in het gedicht. ik herken er niets van.als gedicht is het wel mooi. groetjes ma | |
| K.Van Onderland: | Woensdag, januari 23, 2008 17:14 |
| Wat een pijnlijk gedicht, Lianne ... weet dat wat nu niet is, later misschien toch nog komen ! Ik wens het je van harte ... Intussentijd verwarm ik je onder mijn vleugels. Je stiefmoeder, Koningin Van Onderland |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Lianne van Kesteren |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 23 januari 2008 | ||
| Thema's: | ||