op mijn eentje,
ik doe alsof hij bij me is,
helemaal alleen
ik wandel met hem tot de morgend
zonder hem,voel ik zijn armen rondom me heen
en als ik mijn pad eventjes kwijt ben,
dan sluit ik men ogen en dan vind hij mij

in de regen
de stoep schijnt zoals zilver,
in de duisternis,zijn de bomen vol met het maanlicht
en het enige dat ik zie zijn hij en ik tesamen voor altijd

en ik weet dat het alleen men verbeelding is
dat ik tegen mezelf praat
en niet tegen hem
maar toch
ik weet dat hij blind is
ik blijf zeggen,er is een weg voor ons

i hou van hem
maar als de nacht over is
is hij weg
en de rivier is een gewone rivier

zonder hem
veranderd de wereld rondom me
de bomen zijn kaal en de straat loopt vol van vreemden

i hou van hem
maar elke dag leer ik
heel mijn leven
het ik het me verbeeld

zonder mij
zal zijn wereld omkeren
de wereld is vol met geluk dat ik nooit heb gekend

ik hou van hem maar alleem op men eentje!!!