Zon
Zit ik opgesloten op m'n kamer,
elke minuut uit een etmaal,
hangt er een grimmige sfeer in de lucht,
de weilanden bezaait maar kaal,
Moe en verslagen zak ik onderuit,
Al het hout dat ik al bijna heb opgestookt,
De duistere tijd die alsmaar verder tikt,
Het water dat nu bijna kookt!
Gooi ik m'n deur open!
kijk naar buiten,
naar de heldere blauwe hemel,
ik stap van m'n kamer naar mijn balkon,
en al mijn zorgen lijken te vervagen,
Door een mooie stralende zon!
elke minuut uit een etmaal,
hangt er een grimmige sfeer in de lucht,
de weilanden bezaait maar kaal,
Moe en verslagen zak ik onderuit,
Al het hout dat ik al bijna heb opgestookt,
De duistere tijd die alsmaar verder tikt,
Het water dat nu bijna kookt!
Gooi ik m'n deur open!
kijk naar buiten,
naar de heldere blauwe hemel,
ik stap van m'n kamer naar mijn balkon,
en al mijn zorgen lijken te vervagen,
Door een mooie stralende zon!
Reacties op dit gedicht
| Roland Hainje: | Zaterdag, januari 26, 2008 16:06 |
| mooi gedicht, Aron.. jammer, te weinig gelezen! *even een pauze genomen? hoop je snel weer te lezen. warme groet, Ro;) |
|
| De kleine Vos: | Vrijdag, januari 25, 2008 17:09 |
| Ja het zonnetje kan weer veel goed doen in moeilijke dagen.Sonja | |
Over dit gedicht
| Auteur: Aran.Luc | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 25 januari 2008 | ||
| Thema's: | ||