Op kleine teentjes de overkant zien
potsierlijk op één pootje balancerend
en graaiende nageltjes die de lucht omarmen.
Het eten valt uit de hemel
een sticky na de middag
en dan rennen om te vergeten.
Papier, karton, de wereld is een grabbelton
een knaagfabriek, een graafmachine
die de aarde laat dansen uit gewoonte.
Massagepiepjes kennen geen afscheid
de avond is een deken, laten we
eronder kruipen en elkaar warm houden.
| Claire Q: | Vrijdag, januari 25, 2008 14:59 |
| De wereld is een grabbelton heerlijke zin! ( en de rest idem) Supert! Liefs.. |
|
| kerima ellouise: | Vrijdag, januari 25, 2008 11:27 |
| en het is weer genieten van jouw prachtpowezie !...elke strofe is juwelig super ! liefs kerima ellouise |
|
| remie: | Vrijdag, januari 25, 2008 11:00 |
| laten we onder de deken kruipen...ja zou wel willen maar vraag me zachtjes af met wie...mooi dicht...liefs remie | |
| lommert: | Vrijdag, januari 25, 2008 09:47 |
| bijzonder je woorden...voelt warm aan bij mij...graag gelezen stevige groet willem |
|
| Auteur: Edwin van Rossen | ||
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 25 januari 2008 | ||
| Thema's: | ||