De dag dat ik stierf
Haat,
is een groot woord,
mijn gevoelens voor jou,
ze komen er steeds dichter bij,
mijn liefde, mijn vriendschap,
allemaal chaos,
ik weet het niet meer,
steeds bij jou,
steeds bij hen,
beiden... zo nutteloos,
ik ken geen liefde,
ik kan het je niet geven,
want nooit vond ik je een toffe kerel,
met je laptop en je bescheten kleren,
ik dacht dat ik wist wat vriendschap was,
maar je faalde me soms,
maar toch spreek ik nog steeds tegen je,
nog steeds lach ik,
nog steeds geef ik kansen,
nog steeds ben ik er,
maar diep in mij is er iets gestorven,
een deeltje,
maar zo nodig,
ik word een machine,
ik word koud.
is een groot woord,
mijn gevoelens voor jou,
ze komen er steeds dichter bij,
mijn liefde, mijn vriendschap,
allemaal chaos,
ik weet het niet meer,
steeds bij jou,
steeds bij hen,
beiden... zo nutteloos,
ik ken geen liefde,
ik kan het je niet geven,
want nooit vond ik je een toffe kerel,
met je laptop en je bescheten kleren,
ik dacht dat ik wist wat vriendschap was,
maar je faalde me soms,
maar toch spreek ik nog steeds tegen je,
nog steeds lach ik,
nog steeds geef ik kansen,
nog steeds ben ik er,
maar diep in mij is er iets gestorven,
een deeltje,
maar zo nodig,
ik word een machine,
ik word koud.
Reacties op dit gedicht
| De kleine Vos: | Maandag, januari 28, 2008 18:59 |
| Ik herken wel dat er soms stukjes sterven in jezelf Liefs Sonja |
|
| bijouken: | Zaterdag, januari 26, 2008 19:28 |
| Een machine wordt koud? Ik dacht een motor loopt warm ;d Foute interpretatie zeker. Liefs, knuffel. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: lightyear | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 26 januari 2008 | ||
| Thema's: | ||