Jouw
Jouw
Jouw ogen zijn de lucht
vervagen aan de horizon
waarin ik vlucht
en nooit meer terugkom
Jouw innerlijk is als het water
waarin ik verdrink
het is als het 'later'
waarin ik weerklink
Jouw stem is de aarde
zo nuchter en zacht
laat mensen in hun waarde
en vrolijkt op als je lacht
Jouw hart is het vuur
het geeft vreugde en pijn
zou het op d’n duur
het mijne kunnen zijn?
Jouw ogen zijn de lucht
vervagen aan de horizon
waarin ik vlucht
en nooit meer terugkom
Jouw innerlijk is als het water
waarin ik verdrink
het is als het 'later'
waarin ik weerklink
Jouw stem is de aarde
zo nuchter en zacht
laat mensen in hun waarde
en vrolijkt op als je lacht
Jouw hart is het vuur
het geeft vreugde en pijn
zou het op d’n duur
het mijne kunnen zijn?
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: ~**Nausikaä**~ | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 07 maart 2002 | ||
| Thema's: | ||