Zwarte spiegels
Zwarte spiegels
Het was in de stilte dat ik de tranen liet vallen. Het
was een stap verder van de wereld om mij heen. Ik
voelde het leven niet. Duizenden vragen zonder
antwoord, het was een tunnel naar niets... De weg
naar het laatste afscheid was opeens alles en dan
toch weer gewoon niets.
Reacties op dit gedicht
| japonica: | Vrijdag, februari 01, 2008 22:39 |
| Het stond er zo onopvallend tussen dit gedicht, maar ik vind het zooooo verschrikkelijk mooi. Dat slot moet je inlijsten en nooit, maar dan ook nooit meer aankomen !!! Liefs Jap. |
|
| lommert: | Maandag, januari 28, 2008 21:00 |
| kan er ales en niets bij voorstellen en dat is bij mij veel;)...indenkende woorden liefs willem |
|
| kerima ellouise: | Maandag, januari 28, 2008 13:31 |
| wat een mooi schrijven weer Roosje...en erggggggggg mooie laatste zin ! liefs kerima ellouise |
|
| lexx: | Zondag, januari 27, 2008 17:45 |
| Eén zwarte spiegel is als een hazenoog hé roosie? van die creepy aanwezige loerders :) ja! gedicht foetsie; het was een dwangmatig eerbetoon aan m''n vader; terwijl ie welbeschouwd een lul is. Neen, dan liever een jubelzang aan moederliefde, Medusa met het slangenhoofd! kus. |
|
| Windwhisper: | Zondag, januari 27, 2008 15:56 |
| ja zwarte spiegels die zonder glas ze weerkaatsen alleen maar zwart lieve groet Cobie |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Roo$je | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 27 januari 2008 | ||
| Thema's: | ||