soms zou ik het liefste er tussen uit kruipen.
weg en nooit meer terug komen.
ergens waar ik alleen ben.
en alleen mensen kan ontvangen wanneer ik dat wil.
ik wil alles doen om niks te hoeven voelen.
maar ik heb nog te veel om voor te leven.
dus moet het maar volhouden.
en brugen om me heen bouwen.

maar waarom is iedereen om heen gelukkig en blij.
en is dat zo anders dan leven van mij.
waarom is er geen weg voor alleen mensen die gelukkig maken.
ik wil geen verdriet of pijn meer voelen.
en wil niet meer misbruikt worden door de zwakte die ik voel.
ik wil leven zonder pijn en verdriet.
maar ik weet zeker dat jij dat ziet.

als ik bij jou ben zet ik me masker af en kan gelukkig zijn..