op duistere wegen
en terwijl dagen langzaam lengen
het groen gestaag ontspuit
langs paden en wegen
draait ons moeder aarde verder
verder dan dat wij ons ooit kunnen bedenken
steeds weer
zullen jaargetijden verstrijken
ook als het hartje
is gestopt met tikken
daarom ruik aan die bloem
die bloeit aan die kale struik
tussen het gesprokkelde hout
wat is gedumpt op’t doodlopend pad
en zie naar dat ene sterretje
waar nog geen wolk voor gedreven is
maar een licht werpt
op duistere wegen
christa
slaap lekker freaks
morgen een fijne dag
Reacties op dit gedicht
| Elenore De Groote: | Zaterdag, februari 16, 2008 01:41 |
| Ik voel me zo werkelijk goed bij het wandelen langs struiken, even zien naar een ster, zien tussen hout. Ik zie het zo voor me! Prachtig geschreven! Elenore De Groote |
|
| Elenore De Groote: | Zaterdag, februari 16, 2008 01:40 |
| Volledig in onschuld geschreven, vol bewondering voor de schepping; grandioos! Liefs, Elenore De Groote |
|
| hiljaa: | Maandag, januari 28, 2008 08:41 |
| zeer mooi, ik blijf kijken door wolken door naar die ster! knufliefs--hiljaa-- |
|
| honingbijtje: | Maandag, januari 28, 2008 02:01 |
| tja, dit kan weer zo op een tegeltje. heel mooi. liefs honingbijtje |
|
| ela: | Maandag, januari 28, 2008 01:07 |
| Je geeft ons hier goede raad. profiteer van al wat zich voordoet voor het te laat is. ela |
|
Over dit gedicht
| Auteur: christina |   
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 28 januari 2008 | ||
| Thema's: | ||