Je verscheen ooit..
als een klein lichtpuntje..
in de grote wereld..
terwijl je groter en groter werd..
leerde je hoe dingen..
gaan in het leven..
zo leerde je wat afscheid was..
leerde je wat verdriet en woede was..
leerde je hoe het is..
om van iemand te houden..
Je nare jeugd laat je als een..
volwassen man..
achter je..
terwijl je verder loopt..
met een glimlach op je gezicht..
ik kijk naar je..
en ik ben trots..
trots dat je verder kan gaan..
hoe je alles een plekje hebt gegeven..
Vaak voelde jij je zo down..
vaak voelde jij het missende gevoel..
op feestdagen zoals deze..
maar je stapt er doorheen..
met opgeheven hoofd..
het missende gevoel blijft..
voor altijd in je zitten..
maar je geeft het een plekje..
in je hartje..
en je laat het je leven niet verpesten..
dat had ze nooit gewild..
en dat weet jij..
Je bent een geweldig persoon..
die positief in het leven staat..
nooit zal jij opgeven..
ook al voel je je nog zo ellendig..
je bent zo ontzettend gevoelig..
maar o zo sterk..
Je bent vaak mijn zon..
mijn grootste lichtpuntje..
die me hier laat staan..
en mijn gedachten verandert..
ik heb nooit geweten..
waaraan ik dit verdien..
Ik heb je veelste veel pijn gedaan..
en ik zou je achter willen laten..
met de hoop dat je me nooit gekend heb..
maar ik kan niks terug draaien..
ik kan de pijn die ik je gaf..
niet nooit gekend laten maken..
en ik moet toegeven..
ik wil en kan niet zonder je..
niet meer.