z..e..l..f..
Verdriet komt altijd maar weer,
langzaam sloopt het weer binnen!
Van binnen gevoelens,
zo'n intense pijn...
Laat me verdwijnen,
Laat me gaan!
-Verlangens-
Te groot,
Te diep!
Niet meer aan te ontsnappen!
...Verdwijnen is wat ik wil...
Het is stil om me heen,
het verdriet laat me nooit alleen...
Diep verlangen,
het laat me niet los,
het laat me nooit in de steek!
Maar je gaat door en door en door,
en opeens ga je er onderdoor!
Je gaat dood in je verdriet!
In stilte,
En niemand die het ziet...
langzaam sloopt het weer binnen!
Van binnen gevoelens,
zo'n intense pijn...
Laat me verdwijnen,
Laat me gaan!
-Verlangens-
Te groot,
Te diep!
Niet meer aan te ontsnappen!
...Verdwijnen is wat ik wil...
Het is stil om me heen,
het verdriet laat me nooit alleen...
Diep verlangen,
het laat me niet los,
het laat me nooit in de steek!
Maar je gaat door en door en door,
en opeens ga je er onderdoor!
Je gaat dood in je verdriet!
In stilte,
En niemand die het ziet...
Reacties op dit gedicht
| dangerous mind: | Donderdag, januari 31, 2008 22:22 |
| heel herkenbaar geschreven en ik ben het met [F]lower eens stel je open en natuurlijk welkom op gedichten-freaks xxx |
|
| [F]lower..: | Dinsdag, januari 29, 2008 21:00 |
| Sterkte.. stel je open, mensen willen je wel helpen, maar je moet het toelaten, dan pas zul je alle handen die voor je uitgestoken zijn kunnen zien.. Welkom op g-f! Xx |
|
| Kristel.x: | Dinsdag, januari 29, 2008 19:43 |
| Woorden geven me een gevoel, zoals ik dit nu ook beleef. Mensen denken dat je gelukkig bent en eigenlijk is het een '' fake smile '' . voel met je mee , x | |
Over dit gedicht
| Auteur: A.P. | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 28 januari 2008 | ||
| Thema's: | ||