een hoopje zittend vlees
steeds meer verward
steeds meer zichzelf aan het verliezen
op zoek
een heel leven lang hopend
op een toekomst
die er niet kwam

verward
omdat ik mezelf niet ken
en de ander mij ook niet
omdat ik het niet uit kan leggen

dat ik verlang naar
iemmand die er voor me kan zijn
ooit
en die een beetje pijn
kan weg nemen

ooit wil ik de liefde
of de warmte vinden
de geborgenheid
niet ik nooit heb gehad

maar wie
zou me dat ooit willen geven
wie zou me willen leren kennen
als ik niet weet hoe ik daarop moet reageren

moet ik nog blijven wachten
mijn hele leven lang
zoals ik al zo lang vechtend doe
om hier een plaats proberen te vinden
die ik moeilijk kan aanvaarden

of keer ik beter terug naar
de plek waar ik vandaan kom