ik herinner me je
toen de zon ons nog zag
als een warme lach
langs groene weides
 
nu dwaalt je schim
tussen oud en grijs
waar geen weg meer gaat
langs de wil die lang
verloren is gegaan
 
nooit wist ik hoe het voelde
om in te leveren
hoe verlies te incasseren
maar rouw blijft me vreemd
waar kou jouw hart heeft gewonnen
 
 
 
 

 

Reacties op dit gedicht
Gert vindt het leuk als je reageert op dit gedicht

Nog geen account bij Gedichten-Freaks?
Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres


remie: Donderdag, januari 31, 2008 09:03
droevig maar ontzettend mooi...liefs remie


Ria -rimpeling-: Dinsdag, januari 29, 2008 19:18
Ontzettend mooi is dit Gert!

liefs Ria


Quicksilver: Dinsdag, januari 29, 2008 14:28
Nu val ik weer eventjes stil van je droef mooi schrijven..wat raakt!!

Liefs van mij
Dickyxxx


Dylirium: Dinsdag, januari 29, 2008 12:58
Stilletjes heb ik de woorden opgenomen, en voelde de eenzaamheid mij gezelschap houden.

Lang geleden he Gert x
Misschien tot op de meeting?

Dylirium


Janny Scheybeler de Jonge: Dinsdag, januari 29, 2008 12:16
zo mooi krijg rillingen
gr.janny


kerima ellouise: Dinsdag, januari 29, 2008 12:09
zo droef maar ook zo prachtig geschreven !...zucht !

liefs
kerima ellouise


lonely 1: Dinsdag, januari 29, 2008 10:47
het klinkt enorm droef, maar het is wel prachtig om te lezen,

liefs, hilde


hiljaa: Dinsdag, januari 29, 2008 10:14
hier voel ik in mee intens
knufliefs--hiljaa--


switi lobi: Dinsdag, januari 29, 2008 09:57
*Slik...*

Dat klinkt heel verdrietig lieverd. En ook een beetje verlaten.

Dikke knufff
switi lobi


Hilly N: Dinsdag, januari 29, 2008 09:38
Gert wat mooi verwoord weer.

Je schrijft zo mooi.

Lieve groet, Hilly


Over dit gedicht
Auteur:  Gert Abbo 1Abbo 2
Gecontroleerd door:  
Gepubliceerd op:  29 januari 2008
Thema's: