wat moet ik dan doen,
moet ik jankend voor je staan,
moet ik smekend op je vloeken,
om dat je niet meer door wil gaan,

wie moet ik dan zijn,
er is zo veel gebeurd,
laat de hoop nog even stralen,
voor dat de spijt hen grijs verkleurt,

ga niet weg...
kom terug en vecht,

We zitten samen,
met koffie... sigaret,
over toegegeven hartstocht,
en al wat dit belet,

je zegt ik kan niet,
en ik respecteer alles wat je voelt,
Maar door begrip en mooie woorden,
wordt de pijn niet echt gevoeld,

Je blijft mijn wonder,
En ik wacht zolang ik leef,
Misschien komt dan ooit de dag,
dat net zo veel om mij geef...