DEMENT
De blik in je ogen zegt me alles
Meer dan je uiterlijk of woorden kunnen doen
Je gezicht is gerimpeld, je kleding vuil
Je draagt aan iedere voet een andere schoen
Maar je ogen verklaren alles
Je blik rusteloos en bang
Dwaalt onafgebroken door de ruimte
Een spiertje trilt angstig in je wang
De wereld is voor jou niet leuk meer
Een plek vol vijanden en gevaar
Je snapt er helemaal niets meer van
Waar is je huis, waar is je zoon, waar..?
Als ik je vertel dat je niet meer thuis woont
Kijk je verward en vragend naar me op
Ik weet dat je me echt kunt begrijpen
Maar het besef zet al je gedachten stop
Vaak pak je vertwijfeld en trillend mijn hand vast
Huilend alsof je nooit meer stoppen zal
‘Mijn hoofd blijft maar zo in de war, Wil.
Ik ben nog liever dood dan zo’n gek geval.’
Als ik dan ‘s avonds doodmoe in bed lig
Vraag ik aan de god waar je zo hartstochtelijk in gelooft
Hopend dat hij een god is van liefde en genade
Dat hij je van dit laatste zo gruwelijke besef berooft.