liggend op het strand
ik zie mij liggen op het strand
stil opgaand in het zand
het water kabbelend over mijn voet
heerlijk rustig, niks dat moet
ik heb vaak gezwommen,
wel tot halverwege het meer
mijn krachten metend met het water
keer op keer
wetend dat ik het ooit op zou geven
vandaag heb ik gezwommen,
niet tot halverwege het meer
Zij was sterker..
en ik kon het miet meer
ik heb me aan haar overgegeven
Zij is mijn uitweg
uit dit leven
ik zie mij liggen op het strand
stil opgaand in het zand
het water kabbelend over mijn voet
heerlijk rustig, niks dat moet
hier rust ik uit
tot de tijd daar is
en ik sterker ben,
het leven mis
en door kan gaan
Reacties op dit gedicht
| Rani: | Maandag, november 08, 2010 21:20 |
| droef maar o zo prachtig! | |
| White Eagle: | Dinsdag, juni 24, 2008 12:53 |
| Treurig, maar heel mooi geschreven. We vechten allemaal tegen de natuur. Vechtend voor ons bestaan. Liefs, White Eagle |
|
| iezor: | Donderdag, februari 07, 2008 20:35 |
| héél mooi, ik ken té weinig van dichten om jou raad te geven, maar lees dit graag ! | |
Over dit gedicht
| Auteur: ~*louise*~ | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 31 januari 2008 | ||
| Thema's: | ||