Naamloos
Pijn kent geen grenzen
en verdriet geen eind
vertel me alsjeblieft
wanneer angst verdwijnt
Ga mij niet vertellen
er is altijd wel een doel
je weet niet hoe het is
te leven met dit sombere gevoel
Stappen zijn te groot
ik kan het niet meer
elk woord iedere zucht
doet zo ontzettend zeer
Ik verlang naar de woorden
van toe maar je mag gaan
dat ze eens zullen beseffen
dat ik niet meer kan bestaan
Ik ben een vechter eerlijk waar
maar dit gevecht duurt te lang
het gaat veelste ver
en het is zo enorm zwaar
en verdriet geen eind
vertel me alsjeblieft
wanneer angst verdwijnt
Ga mij niet vertellen
er is altijd wel een doel
je weet niet hoe het is
te leven met dit sombere gevoel
Stappen zijn te groot
ik kan het niet meer
elk woord iedere zucht
doet zo ontzettend zeer
Ik verlang naar de woorden
van toe maar je mag gaan
dat ze eens zullen beseffen
dat ik niet meer kan bestaan
Ik ben een vechter eerlijk waar
maar dit gevecht duurt te lang
het gaat veelste ver
en het is zo enorm zwaar
Reacties op dit gedicht
| stranger333: | Vrijdag, februari 01, 2008 00:04 |
| nooit meer op je schouders dan je kunt dragen. Ik wens je heel veel sterkte, sterkte ik zend het je toe. Rene |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Luna( ) | 
|
|
| Gecontroleerd door: Anastacia | ||
| Gepubliceerd op: 31 januari 2008 | ||
| Thema's: | ||