Men hart breekt bij de gedachte,
dat ik je nooit meer zal zien,
een gevoel dat ik al van in het begin verachte,
heb ik het gewoon uitgelokt misschien?
Ik kan niet meer in je armen rusten,
Ik weet nog waar we voor het eerst kusten.
Waarom heb je men hartje gestolen?
Als alles toch maar was gelogen...
Ik zit met zoveel vragen,
het enige wat ik nog kan doen is in het oneindige staren.
Ik wou je nog zoveel vertellen,
maar je wou niet eens meer bellen.
Amper een woord,
kwaad omdat het mij stoort.
Het bleef gewoon een feit,
altijd onduidelijkheid...
Ik mis je