eenzaam
dan stromen er tranen
voel ik hoe de
eenzaamheid
mij opeist zoals een meester
zijn slaaf
ik geef mij over
aan de vertering
voel hoezeer ik
afgescheiden ben
van de grootste vriend
in mijn leven
hem verlaten heb
terwijl ik hem zo hard
nodig had
de man in de spiegel
verlangend naar
heling
gebeukte hoop
verlangend te zijn
een-zaam en
al-een
Reacties op dit gedicht
| doetsi: | Zondag, februari 03, 2008 23:04 |
| Al-éen, als eenzaamheid zal oplossen! Ha lief mens, wedden dat het je lukken gaat! gr.v.Kaat |
|
| perseph0ne: | Zondag, februari 03, 2008 09:28 |
| wat heb je dit sterk neer gezet.. prachtig verwoord ! liefs lucienne |
|
| ela: | Zondag, februari 03, 2008 00:29 |
| Sterk gedicht, bondig en toch alles zeggend. ela |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Phagos |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 03 februari 2008 | ||
| Thema's: | ||